ដោយៈ គង់ សូរិយា
ភ្នំពេញៈ ប្រសិនជាផ្អែកលើទិន្នន័យថ្មីៗ ដីធ្លី (ជាពិសេសនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ) នៅកម្ពុជាហាក់ដូចជាមានតម្លៃថ្លៃណាស់ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រាក់ចំណូលជាមធ្យម/GDPក្នុងមនុស្សម្នាក់។
ចំណុចលំអិតខាងក្រោមនេះជាការវិភាគ ដែលបង្ហាញពីមូលហេតុ ដែលមនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកដីធ្លីថា “មានតម្លៃថ្លៃពេក”តាមរង្វាស់នោះ។
គិតត្រឹមឆ្នាំ2024 GDP ក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាគឺ 2,628 ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយឆ្នាំ។
ចំណែកប្រភពមួយទៀតព្យាករណ៍ថា GDP ក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗអាចឡើងដល់ជិត2,924 ដុល្លារអាមេរិកនៅឆ្នាំ២០២៥ និងអាចកើនដល់៣០២០ដុល្លារនៅឆ្នាំ២០២៦។
ចំណូលខាងលើនេះ ផ្តល់នូវអារម្មណ៍មិនច្បាស់លាស់នៃ “ទិន្នផលសេដ្ឋកិច្ចជាមធ្យមក្នុងមនុស្សម្នាក់” ទោះបីជាការពិត ប្រាក់ចំណូល និងទ្រព្យសម្បត្តិត្រូវបានចែកចាយមិនស្មើគ្នា ហើយមនុស្សជាច្រើនទំនងជារកបានទាបជាងនេះ។
យោងតាមទិន្នន័យថ្មីៗ (ឆ្នាំ២០២៥) ដែលបញ្ចេញដោយ សមាគមអ្នកវាយតម្លៃ និងភ្នាក់ងារអចលនទ្រព្យកម្ពុជា (CVEA) បានបង្ហាញថា “តម្លៃដីជាមធ្យម” នៅភ្នំពេញប្រហែល១៧៩០ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ (ម៉ែត្រការ៉េ)។
ប៉ុន្តែតម្លៃខាងលើនេះ គ្រាន់តែជា “តម្លៃជាមធ្យម” ប៉ុណ្ណោះ។ តម្លៃដីប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំងអាស្រ័យលើស្រុក៖ ស្រុកកណ្តាល និងស្រុកសំខាន់ៗ អាចតម្លៃអាចហក់ដល់៨០០០ ទៅ១១០០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ (ឬច្រើនជាងនេះ)។
រីឯនៅតំបន់ជាយក្រុង ឬស្រុកដែលមិនសូវមានការអភិវឌ្ឍ អ្នកអាចរកឃើញដីថោកជាង (ឆ្ងាយពីកណ្តាលទីក្រុង) ប៉ុន្តែដីកណ្តាលនៅតែមានតម្រូវការខ្ពស់ ហើយតម្លៃឆ្លុះបញ្ចាំងពីរឿងនោះ។
ប្រសិនបើដីមួយម៉ែត្រការ៉េ មានតម្លៃ១៧៩០ដុល្លារអាមេរិក នោះដីឡូត៍ទំហំ១០០ម៉ែត្រការ៉េធម្មតា នឹងមានតម្លៃប្រហែល១៧៩,០០០ដុល្លារអាមេរិក ខណៈGDPក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗ មានត្រឹមតែ២៦២៨ដុល្លារអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ។
លើសពីនេះ នៅក្នុងសង្កាត់សំខាន់ៗ (តម្លៃ $8,000–11,000/ម៉ែត្រការ៉េ) ដីទំហំ១០០ម៉ែត្រការ៉េអាចមានតម្លៃ $800,000–1,100,000 ដុល្លារអាមេរិក ដែលស្មើនឹងតម្លៃ GDP ក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗរាប់រយដង។
នៅក្នុងប្រទេសមួយ ដែលមនុស្សជាច្រើន រកបានប្រាក់ចំណូលតិចជាងមធ្យមភាគGDP ក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗ និងកន្លែងដែលប្រាក់ចំណូលក្នុងមួយគ្រួសារអាចមានកម្រិត តម្លៃដីបែបនេះក្លាយជាការលំបាកខ្លាំងណាស់ ក្នុងការមានលទ្ធភាពទិញសម្រាប់អ្នកស្រុកជាមធ្យម។
ហេតុនេះ សម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជាជាច្រើន ការកាន់កាប់ដីនៅកណ្តាលទីក្រុងភ្នំពេញ ទំនងជាមិនអាចសម្រេចបាន។ តម្លៃដីខ្ពស់គឺអាចគ្រប់គ្រងឬទិញបាន សម្រាប់អ្នកស្រុកអ្នកមាន ជនបរទេស វិនិយោគិន ឬអ្នកវិនិយោគ។
ការប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំងនៃតម្លៃដី ឆ្លុះបញ្ចាំងពីទីតាំង ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ តម្រូវការ និងការវិនិយោគបែបវិនិយោគបែបវិនិយោគ។ សង្កាត់កណ្តាលរាជធានី ដែលមានហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធល្អ អាជីវកម្ម និងគ្រឿងបរិក្ខារល្អ ទាក់ទាញតម្រូវការកាន់តែច្រើន ធ្វើឱ្យតម្លៃដីកើនឡើង។
ប្រជាពលរដ្ឋដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប ឬមធ្យមជាច្រើន នឹងមករស់នៅក្នុងសង្កាត់ជាយក្រុង ដែលមានតម្លៃថោកជាង ដែលមានតម្លៃដីទាបជាង ប៉ុន្តែអាចខ្វះភាពងាយស្រួល ឬងាយស្រួលទៅដល់កណ្តាលទីក្រុង។
ដោយសារតែគម្លាតដ៏ធំរវាង “ទិន្នផលសេដ្ឋកិច្ចជាមធ្យមក្នុងមនុស្សម្នាក់” និង “តម្លៃដីក្នុងទីក្រុង” វាជារឿងធម្មតាទេដែលមនុស្សជាច្រើនមើលឃើញថា ដីនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញថា “មានតម្លៃលើសពីលទ្ឋភាពទិញឬការរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ”។
តើដី “មានតម្លៃលើសបើប្រៀបធៀប ទៅនឹងផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប (GDP) ក្នុងមនុស្សម្នាក់” ដែរឬទេ? ចម្លើយគឺប្រាកដណាស់ ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់សំខាន់ៗ និងកណ្តាលនៃទីក្រុងភ្នំពេញ។
នៅពេលដែលអ្នកប្រៀបធៀបតម្លៃដី ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ (ឬក្នុងមួយឡូត៍) ជាមួយផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប (GDP) ក្នុងមនុស្សម្នាក់ (តំណាងសម្រាប់ប្រាក់ចំណូល/ ទិន្នផលជាមធ្យមក្នុងមនុស្សម្នាក់) តម្លៃដីខ្ពស់ជាងអ្វីដែល “មនុស្សជាមធ្យម” ផលិតបានក្នុងមួយឆ្នាំ (ឬច្រើនជាងនេះ) ច្រើនដង។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ “តម្លៃលើស” មិនមានន័យថា “ការវិនិយោគមិនល្អ”នោះទេ។ សម្រាប់បុគ្គលមាន វិនិយោគិន ឬអ្នកទិញបរទេស ដីអាចនៅតែ “មានតម្លៃ” ដោយសារតែការអភិវឌ្ឍសក្តានុពល ការកើនឡើង ប្រាក់ចំណូលពីការជួល ឬតម្លៃពាណិជ្ជកម្ម។
ប៉ុន្តែសម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជាធម្មតា ដែលមានប្រាក់ចំណូលមធ្យម តម្លៃទាំងនោះទំនងជាមិនអាចទៅដល់បាន៕
