ដោយ វុត្ថា
ភ្នំពេញៈ កិច្ចសន្យាត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅពេល ដែលសំណើរធ្វើកិច្ចសន្យាអ្វីមួយ ត្រូវបានភាគីទាំងពីរព្រមព្រៀងគ្នា(មាត្រា៣៣៦វាក្យខណ្ឌទី១)។តាមន័យនេះកិច្ចសន្យាត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅពេលដែលមានយល់ព្រម និងសំណើបានជួបគ្នា នោះកិច្ចសន្យានឹងមានអនុភាព ដែលអាចបង្កើតសិទ្ធិ និងកាតព្វកិច្ចរវាងគូភាគីឬម្ចាស់បំណុល និងកូនបំណុលបានហើយ។
ជាគោលការណ៍ ការមកដល់នៃស្វីការកិច្ចសន្យាត្រូវបាន កើតឡើងនៅពេលដែលដំណឹង អំពីស្វីការបានមកដល់អ្នកស្នើសុំ។ ពោលគឺមិនមែនគ្រាន់តែជាការជូនដំណឹងផុតពីដៃរបស់ខ្លូន ហើយចាត់ទុកជាបានធ្វើស្វីការនោះទេ(មាត្រា៣៤០)។
ផ្ទុយពីនេះ ប្រសិនបើកិច្ចសន្យាដែលទាក់ទងនឹងកិច្ចសន្យា ដែលមានអចលនវត្ថុជាកម្មវត្ថុនៃកិច្ចសន្យា លុះត្រាតែភាគីត្រូវធ្វើឡើងដោយមានលិខិតយថាភូត គឺជាលិខិតដែលទទួលស្គាល់ដោយអាជ្ញាធរ ឬដោយសារការី(មាត្រា៣៣៦ វាក្យខណ្ឌទី២)។ ជាគោលការណ៍កិច្ចសន្យាអាចធ្វើឡើង ដោយមិនបាច់សរសេរ ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរក៏បានក៏វាមានអនុភាពដែរ វាលើកលែងតែមានអចលនវត្ថុជា កម្មវត្ថុនៃកិច្ចសន្យាតែប៉ុណ្ណោះ។
ឧទាហរណ៍ថា ពូសុខ បានដាក់ស្លាកលក់រថយន្តរបស់គាត់ ហើយប្រសិនបើមានភាគីណាម្នាក់(អ្នកធ្វើស្វីការ) បានទូរសព្ទ័មកប្រាប់ថា នឹងទិញរថយន្តនោះ ក្នុងតម្លៃដែលបានកំណត់នៅក្នុងសំណើ។ ក្នុងករណីនេះ គឺកិច្ចសន្យាត្រូវបានបង្កើតឡើង ហើយវាមានអនុភាពអាចចាប់បង្ខំឱ្យអនុវត្តបាន ដោយមិនចាំបាច់ចុះកិច្ចសន្យា ជាលាយលក្ខអក្សអ្វីក៏បាន នេះបើយោងតាមមាត្រា មាត្រា៣៣៦ វាក្យខណ្ឌទី១នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី។
ប៉ុន្តែប្រសិនបើជាការទិញលក់ដូចជាដី ឬផ្ទះ គឺភាគីត្រូវតែធ្វើកិច្ចសន្យាជាលាយលក្ខណ៍អក្សរជាដាច់ខាត់ ថែមទាំងត្រូវធ្វើជាលិខិតយថាភូតទៀតផង ទើបកិច្ចសន្យានោះមានអនុភាពអាចអនុវត្ត និងចាប់បង្ខំគូភាគីបាន។ បើយោងតាមមាត្រា៣៣៦ វាក្យខណ្ឌទី២នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី៕
