ដោយ វុត្ថា
ភ្នំពេញៈ ការលក់ឡាយឡុងអចលនទ្រព្យតាមផ្លូវតុលាការ សំដៅដល់ស្ថានភាពមួយដែលតុលាការចាត់ចែងលក់ដោយបង្ខំនូវអចលនវត្ថុ ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់កូនបំណុលនៃការអនុវត្ត(អ្នកចាញ់) ទៅឱ្យសាធារណៈជន ដែលមានបំណងចង់ទិញអចលនវត្ថុនោះ មកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិករ ហើយកប្រាក់ដែលបានមក ការលក់ទៅចែកចំណែកឱ្យទៅម្ចាស់បំណុល់នៃការអនុវត្ត(អ្នកឈ្នះក្តី) និងម្ចាស់បំណុលដែលមានសិទ្ធិទទួលចំណែក។
ឧទាហរណ៍ លោកវិចិត្រ ឱ្យលោកម៉ារ៉ាខ្ចីប្រាក់ចំនួន១០ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក ហើយលោក ម៉ារ៉ាសន្យាថា នឹងសងវិញក្នុងអំឡុងពេល៦ខែ ប៉ុន្តែលុះដល់ពេលកំណត់ លោកម៉ារ៉ា មិនបានសងប្រាក់ទៅលោកវិចិត្រវិញទេ។
លោកវិចិត្រក៏បានប្តឹងទៅតុលាការ ដើម្បីឱ្យចេញសាលក្រមឱ្យលោកម៉ារ៉ា សងប្រាក់មកខ្លួនវិញ។ ក្រោយមកតុលាការបានទទួលពាក្យបណ្តឹង និងចាត់ការតាមនីតិវិធីរហូតចេញសាលក្រមតាមការទាមទាររបស់លោកវិចិត្រ។
លោកវិចិត្រដាក់ពាក្យសុំអនុវត្តសាលក្រមនេះ ដោយសុំលក់ដោយបង្ខំនូវអលចនវត្ថុជាដី និងផ្ទះរបស់លោកម៉ារ៉ា មកតុលាការ។ ជាលទ្ធផលតុលាការចាត់ការនីតិវិធី ដោយរឹបអូសអចលនវត្ថុនេះ ហើយដាក់ការលក់ដោយការផ្សាយជាសាធារណៈ ទើបមានលោកបូរ៉ា ចូលខ្លួនមកដេញថ្លៃទិញយកក្នុងតម្លៃ១៥ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក ។ ករណីនេះ លោក បូរ៉ា ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាម្ចាស់សិទ្ធិលើអចលនវត្ថុនេះ៕
