ដោយ Propertyarea.asia
ភ្នំពេញៈ លុយផលិតផល មានន័យថា នៅពេលដែលលុយមានទម្រង់ជាផលិផលមួយដែលមានតម្លៃមជ្ឈន្តិកៈនោះ វាត្រូវបានហៅថា “លុយផលិផល” (Commodity money)។ ពាក្យថា តម្លៃមជ្ឈន្តិកៈ (intrinsic value) មានន័យថា វត្ថុមួយនឹងមានតម្លៃ សូម្បីតែវាមិនត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាលុយ។ ឧទាហរណ៍មួយនៃលុយផលិតផល គឺមាស។
មាសមានតម្លៃមជ្ឈន្តិកៈ ដោយសារវាត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងឧស្សាហកម្ម និងនៅក្នុងការធ្វើគ្រឿងអលង្ការ។ ថ្វីត្បិតតែសព្វថ្ងៃនេះ យើងលែងប្រើប្រាស់មាសជាលុយយ៉ាងណាក្ដី ជាប្រវត្តិសាស្ត្រមាសមានទម្រង់រួមជាលុយ ដោយសារតែវាងាយស្រួលក្នុងការយកតាមខ្លួន ងាយស្រួលក្នុងការវាស់វែង និងងាយស្រួលបញ្ជាក់ ឬផ្ទៀងផ្ទាត់អំពីភាពសុទ្ធរបស់វា។
នៅពេលដែលសេដ្ឋកិច្ចប្រើប្រាស់មាសជាលុយ (ឬប្រើប្រាស់ក្រដាសប្រាក់ ដែលមានតម្លៃស្មើនឹងមាស តាមការទាមទារ) វាមានន័យថា សេដ្ឋកិច្ចកំពុងតែប្រតិបត្តិការស្ថិតនៅក្រោមស្តង់ដារមាស (Gold standard)។
ឧទាហរណ៍ផ្សេងទៀត នៃលុយផលិតផល គឺបារី។ នៅក្នុងជំរំដាក់ឈ្លើយសឹកក្នុងសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី២ អ្នកទោសបានដោះដូរទំនិញ ដោយប្រើប្រាស់បារីជាឃ្លាំងតម្លៃ ជាឯកតាគណនី និងជាមធ្យោបាយដោះដូរ។ ដូចគ្នានេះដែរ នៅពេលដែលសហភាពសូវៀត កំពុងតែឈានទៅរកការដួលរលំ នាចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ បារីបានចាប់ផ្តើមជំនួសលុយរូបឹស (Ruble) ជារូបិយវត្ថុដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងទីក្រុងមូស្គូ។
នៅក្នុងករណីទាំងពីរ សូម្បីតែអ្នកមិនចេះជក់បារី ក៏សប្បាយរីករាយនឹងទទួលយកបារី ជាថ្នូរទៅនឹងការដោះដូររបស់ខ្លួនផងដែរ ដោយបានទទួលស្គាល់ថា ពួកគេនឹងអាចប្រើប្រាស់បារីទាំងនេះ ដើម្បីទិញទំនិញ ឬសេវាកម្មផ្សេងទៀត ដែលពួកគេត្រូវការនៅពេលក្រោយ។
ក្រៅពីបារី និងមាស គេសង្កេតឃើញមានវត្ថុផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាមធ្យោបាយដោះដូរដូចគ្នាទៅនឹងបារី ឬមាសដែរ សម្រាប់បណ្តាប្រទេសមួយចំនួន ដូចជា សូត្រនៅក្នុងប្រទេសចិន ប៊ឺនៅក្នុងប្រទេសន័រវេស ធ្មេញត្រីបាឡែននៅក្នុងប្រទេសហ្វីជី និងអំបិលនៅក្នុងប្រទេសវិននីសជាដើម៕
(ដកស្រង់ចេញសៀវភៅ រូបិយវត្ថុ និង ធនាគារ)
