ដោយវុត្ថា
ភ្នំពេញៈ ភាគលាភគឺជាចំណែកជាទម្រង់ផ្សេងៗ ដែលក្រុមហ៊ុនបោះផ្សាយមូលបត្របាន ធ្វើការបែងចែកឱ្យភាគហ៊ុនិក តាមកម្រិតនៃភាគកម្មរបស់ខ្លួន នៅក្នុងដើមទុនផ្ទាល់របស់ក្រុមហ៊ុន។ ចំណែកដែលចាត់ទុកថា ជាភាគលាភត្រូវផ្អែកតាមលក្ខខណ្ឌដោយពុំគិតថា ក្រុមហ៊ុន មានឬគ្មានប្រាក់ចំណូល ឬប្រាក់ចំណេញចរន្តឡើយ។
ចំពោះភាគហ៊ុនធម្មតា មួយចំណែកនៃភាគលាភ នឹងត្រូវកាត់ទុកសម្រាប់បង់ពន្ធជូនរដ្ឋ និងចំណែកដែលនៅសល់ នឹងត្រូវប្រគល់ឱ្យភាគហ៊ុនិក។ ទំហំរបស់ភាគលាភទាក់ទងទៅនឹង បរិមាណមូល-បត្រកម្មសិទ្ធិដែលកំពុងចរាចរណ៍នៅលើទីផ្សារមូលបត្រ។
ទោះយ៉ាងណា ភាគលាភជាទូទៅមានទំហំច្រើន ជាងទំហំនៃការប្រាក់សន្សំ ហេតុនេះវានៅតែទាក់ទាញ វិនិយោគិនជាងជម្រើសវិនិយោគមួយចំនួន ដូចជា ការដាក់ប្រាក់នៅធនាគារដើម្បីយក ការប្រាក់ជាដើម។
គោលបំណងនៃការទូទាត់ភាគលាភ វាអាស្រ័យនឹងគោលនយោបាយភាគលាភ របស់ក្រុមហ៊ុនបោះផ្សាយមូលបត្រ។ គោលនយោបាយ នៃការទូទាត់ភាគលាភនេះ អាស្រ័យលើកត្តាច្រើនយ៉ាងមានដូចជា ស្ថានភាព ឱកាស តំរូវការ ផែនការ និងគោលនយោបាយផ្សេងៗរបស់ក្រុមហ៊ុនជាដើម។
ក្រុមហ៊ុនដែលមិនបានទូទាត់ភាគលាភ អាចជាសញ្ញាណបញ្ជាក់ថា ក្រុមហ៊ុនមាន អសោធនភាពហិរញ្ញវត្ថុ ឬមិនមានប្រាក់ចំណេញ ក្នុងដំណើរការអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន។ បើទោះបីជាក្រុមហ៊ុន មិនមានអសោធនភាពហិរញ្ញវត្ថុ ឬមានប្រាក់ចំណេញក្នុង ដំណើរការអាជីវកម្មរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏ក្រុមហ៊ុនកំពុងប្រថុយធ្វើអាជីវកម្មរបស់ខ្លួនដោយ ប្រឈមទៅនឹងហានិភ័យ ដែលត្រូវបានគេយល់ឃើញថា ក្រុមហ៊ុនមានអសោធនភាព ហិរញ្ញវត្ថុ ឬ មិនមានប្រាក់ចំណេញក្នុងដំណើរការអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន។
ជាពិសេសក្រុមហ៊ុនត្រូវបានគេគិតថា ពុំបានទុកប្រយោជន៍វិនិយោគិន ឬភាគហ៊ុនិកជាធំ ដែលទីបំផុតភាគហ៊ុនិកអាចបញ្ចប់ការវិនិយោគ និងលក់មូលបត្រកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួន។ ចរន្តធម្មតា នៅពេលក្រុមហ៊ុនមិនបានទូទាត់ភាគលាភ ថ្លៃរបស់មូលបត្រកម្មសិទ្ធិនៅលើ ទីផ្សារនឹងធ្លាក់ចុះ។
ប៉ុន្តែនៅពេលក្រុមហ៊ុនទូទាត់ភាគលាភ មិនមានចរន្តណាមួយដែលធានាថា ថ្លៃរបស់មូលបត្រកម្មសិទ្ធិ នៅលើទីផ្សារនឹងឡើងថ្លៃនោះទេ។ ទាំងនេះបណ្តាលមកពីទម្រង់ នៃការទូទាត់ ភាគលាភរបស់ក្រុមហ៊ុន និងមូលហេតុដែលនាំឱ្យមាន ការទូទាត់ភាគលាភជាទម្រង់ទាំងអស់នោះ៕
