ដោយ៖ វឌ្ឍនៈ
បរទេស ៖ មុនបើកការប្រតិបត្តិការវាយប្រហារលើប្រទេសអ៊ុយក្រែន លោក វ៉ា្លឌីមៀ ពីទីន ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទៅកាន់ប្រជាជនរបស់ខ្លួន ពីរឿងរ៉ាវជាច្រើនរបស់ប្រទេសលោកខាងលិច ដោយក្នុងខ្លឹមសារនោះ យើងសូមលើកយកចំណុចគោលៗមកបង្ហាញអ្នកអានរបស់យើងនៅពេលនេះ ។
លោកពូទីន បានបញ្ជាក់ថា អ៊ុយក្រែនយគឺសម្រាប់យើងមិនត្រឹមតែជាប្រទេសជិតខាងប៉ុណ្ណោះទេ គឺវាជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃចន្លោះប្រវត្តិសាស្ត្រ វប្បធម៌ និងវិញ្ញាណរបស់យើងផ្ទាល់។ ពួកគេគឺជាសមមិត្តរបស់យើង សាច់ញាតិរបស់យើង ក្នុងចំណោមពួកគេមិនត្រឹមតែជាមិត្តរួមការងារ មិត្តភក្តិ មិត្តរួមការងារចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាសាច់ញាតិផងដែរ ពួកគេគឺជាអ្នកបន្តដំណើរជាមួយយើងដោយក្តីស្រលាញ់ និងឈាមជ័រជាមួយគ្នា។
ក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ថា អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយអ្នកស្រុកនៃទឹកដីប្រវត្តិសាស្ត្រភាគនិរតី នៃប្រទេសរុស្ស៊ីបុរាណបានហៅខ្លួនឯងថា រុស្ស៊ីនិងគ្រិស្តអូស្សូដក់។ ដូច្នេះវាគឺរហូតដល់សតវត្សទី១៧ នៅពេលដែលផ្នែកមួយនៃទឹកដីទាំងនេះ ត្រូវបានរួបរួមជាមួយរដ្ឋរុស្ស៊ីហើយបន្ទាប់មក។
លោកបន្តថា សម្រាប់យើង ជាគោលការណ៍ យើងទាំងអស់គ្នាដឹងអំពីរឿងនេះដែលយើងកំពុងនិយាយអំពីការពិតដែលគេស្គាល់ច្បាស់។ ទន្ទឹមនឹងនេះដើម្បីយល់ពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដើម្បីពន្យល់ពីហេតុផលនៃសកម្មភាពរបស់រុស្ស៊ី និងគោលដៅដែលយើងបានកំណត់សម្រាប់ខ្លួនយើងវាចាំបាច់ត្រូវនិយាយរួមបញ្ចូលនូវប្រវត្តិសាស្ត្រនៃបញ្ហានេះ ។ ដូច្នេះលោកនឹងចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការពិតដែលថា អ៊ុយក្រែនទំនើបកម្ម គឺរុស្ស៊ីជាអ្នកបង្កើតចេញទាំងស្រុង និយាយឱ្យត្រឹមត្រូវគឺ Bolshevik គឺជាប្រទេសរុស្ស៊ីកុម្មុយនិស្ត។ ដំណើរការនេះបានចាប់ផ្តើមស្ទើរតែភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបដិវត្តន៍ឆ្នាំ ១៩១៧ ហើយលេនីន និងសហការីរបស់គាត់បានធ្វើវាតាមរបៀបដែលមិនគិតគូរវែងឆ្ងាយ ចំពោះប្រទេសរុស្ស៊ីខ្លួនឯង – ដោយការបំបែកផ្នែកខ្លះចេញពីទឹកដីប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រទេសខ្លួនឯង។ ជាការពិតណាស់ គ្មានបានសួរការយល់ព្រម របស់មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលរស់នៅទីនោះឡើយ ។
លោកបន្ថែមថា ក្រោយសង្គ្រាមស្នេហាជាតិដ៏អស្ចារ្យ ស្តាលីនបានបញ្ចូលអ៊ុយក្រែន ចូលក្នុងសហភាពសូវៀត ហើយផ្ទេរទៅអ៊ុយក្រែនទឹកដីមួយចំនួនដែលពីមុនជារបស់ប៉ូឡូញ រូម៉ានី និងហុងគ្រី។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ជាការតបស្នង ស្តាលីនបានផ្តល់ជូនប៉ូឡូញនូវផ្នែកមួយនៃទឹកដីអាល្លឺម៉ង់ នៅឆ្នាំ ១៩៥៤ Khrushchev ដោយហេតុផលមួយចំនួនបានដក គ្រីមៀរ ចេញពីរុស្ស៊ី ហើយក៏បានប្រគល់វាទៅអ៊ុយក្រែនផងដែរ។ តាមពិតទៅ នេះជារបៀបដែលទឹកដីនៃសហភាពសូវៀតអ៊ុយក្រែនត្រូវបានបង្កើតឡើង ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំចង់សង្កត់ធ្ងន់ជាពិសេសចំពោះថ្ងៃដំបូងនៃការបង្កើតសហភាពសូវៀត។ ខ្ញុំគិតថានេះគឺសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់យើង ។ ខ្ញុំនិយាយម្តងទៀតថាបន្ទាប់ពីបដិវត្តខែតុលាឆ្នាំ ១៩១៧ និងសង្រ្គាមស៊ីវិលជាបន្តបន្ទាប់ Bolsheviks បានចាប់ផ្តើមកសាងរដ្ឋថ្មីមួយ ហើយការមិនចុះសម្រុងគ្នាយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបានកើតឡើងរវាងពួកគេ។ ស្តាលីន ដែលក្នុងឆ្នាំ ១៩២២ រួមបញ្ចូលគ្នានូវមុខតំណែងជាអគ្គលេខាធិការ នៃគណៈកម្មាធិការមជ្ឈិមបក្សសាធារណរដ្ឋ និងគណៈកម្មាធិការប្រជាជននៃជនជាតិ បានស្នើឱ្យកសាងប្រទេសនៅលើគោលការណ៍ស្វ័យភាពពោល គឺបង្កើតសម្រាប់សាធារណរដ្ឋ-រដ្ឋបាល-ទឹកដីនៅក្នុងអនាគត។ ស្ថាប័ន-អំណាចទូលំទូលាយនៅពេលដែលពួកគេចូលរួមក្នុងរដ្ឋតែមួយ។
លេនីនបានរិះគន់ផែនការនេះ ហើយបានផ្តល់សម្បទានដល់អ្នកជាតិនិយម ដូចដែលគាត់បានហៅពួកគេថា “ឯករាជ្យ”។ តាមពិតទៅ គំនិតលេនីននិយមទាំងនេះ អំពីប្រព័ន្ធរដ្ឋសហព័ន្ធ និងពាក្យស្លោកអំពីសិទ្ធិសម្រេចនៃរដ្ឋក្នុងការបំបែកខ្លួន បានបង្កើតជាមូលដ្ឋាននៃរបបដឹកនាំរដ្ឋរបស់សូវៀត ដំបូងឡើយ នៅឆ្នាំ១៩២២ របបដឹកនាំនេះត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ស្តីពីការបង្កើតសហភាពសូវៀត។ ហើយក្រោយមក បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់លេនីន ត្រូវបានបញ្ចូលនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃសហភាពសូវៀតឆ្នាំ ១៩២៤ ។
ក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់លោកថា នៅក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ២០០៨ នៅឯកិច្ចប្រជុំកំពូល Bucharest នៃសម្ព័ន្ធភាពអាត្លង់ទិកខាងជើង សហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើការសម្រេចចិត្តថាអ៊ុយក្រែន និងតាមវិធីដែលហ្សកហ្ស៊ីនឹងក្លាយជាសមាជិកណាតូ។ សម្ព័ន្ធមិត្តអឺរ៉ុបជាច្រើនរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក បានដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីហានិភ័យទាំងអស់ នៃសេណារីយ៉ូបែបនេះ ប៉ុន្តែត្រូវបានបង្ខំឱ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់សមភាគីជាន់ខ្ពស់របស់ពួកគេ។ ជនជាតិអាមេរិកគ្រាន់តែប្រើពួកគេដើម្បីធ្វើគោលនយោបាយច្បាស់លាស់ប្រឆាំងនឹងរុស្ស៊ី ។
លោកពូទីន បានសរសេរវែងអន្លាយដែលនិយាយពីប្រវត្តិនិងរឿងរ៉ាវរវាងរុស្ស៊ី អ៊ុយក្រែន និងប្រទេសពាក់ព័ន្ធមួយចំនួន ហើយអ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺពិតជាផ្ទុយពីនេះ។ មន្ត្រីនៃប្រទេសអ៊ឺរ៉ុបខាងកើតមួយចំនួនដែលធ្វើពាណិជ្ជកម្មនៅក្នុងប្រទេសរុស្ស៊ី បាននាំយកមកជាមួយនូវភាពស្មុគស្មាញ និងការរើសអើងរបស់ពួកគេអំពីការគំរាមកំហែងរបស់រុស្ស៊ីចំពោះសម្ព័ន្ធមិត្ត ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើការកសាងសមត្ថភាពការការពាររួម ដែលគួរតែត្រូវបានដាក់ពង្រាយជាចម្បងប្រឆាំងនឹងប្រទេសរុស្ស៊ី។ លើសពីនេះទៅទៀត រឿងនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០ និងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០០០ នៅពេលដែលទំនាក់ទំនងរវាងរុស្ស៊ី និងលោកខាងលិចបានឈានដល់ចំណុចកំពូល ដោយសារភាពបើកចំហ និងសុច្ឆន្ទៈរបស់យើង។
ជាងនេះទៅទៀត ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងនិយាយអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់និយាយជាសាធារណៈជាលើកដំបូង។ ក្នុងឆ្នាំ ២០០០ ក្នុងអំឡុងពេលដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់ប្រធានាធិបតី Bill Clinton ទៅកាន់ទីក្រុងមូស្គូ ខ្ញុំបានសួរគាត់ថា “តើសហរដ្ឋអាមេរិកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលដែលខ្លួនទទួលយករុស្ស៊ីចូលទៅក្នុងអង្គការណាតូ?”
ខ្ញុំនឹងមិនបង្ហាញព័ត៌មានលម្អិតទាំងអស់នៃការសន្ទនានោះទេ ប៉ុន្តែប្រតិកម្មចំពោះសំណួររបស់ខ្ញុំគឺ ប្រធានាធិបតីអាមេរិកនិយាយថា កាយវិការ និងរបៀបដែលជនជាតិអាមេរិកពិតមានប្រតិកម្មចំពោះឱកាសនេះ ពិតជាអាចមើលឃើញនៅក្នុងជំហានជាក់ស្តែងរបស់ពួកគេឆ្ពោះទៅកាន់ប្រទេសរបស់យើង។ ទាំងនេះគឺជាការគាំទ្របើកចំហចំពោះភេរវករនៅភាគខាងជើង Kavkaz ការមិនយកចិត្តទុកដាក់លើការទាមទារ និងកង្វល់សន្តិសុខរបស់យើងក្នុងការពង្រីកអង្គការណាតូ ការដកខ្លួនចេញពីសន្ធិសញ្ញា ABM ជាដើម។ គេចង់សួរថា ហេតុអ្វី ហេតុអ្វី ទាំងអស់នេះដើម្បីអ្វី? មែនហើយ អ្នកមិនចង់ចាត់ទុកយើងជាមិត្ត និងសម្ព័ន្ធមិត្តទេ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាបង្កើតសត្រូវជាមួយយើង?
មានចម្លើយតែមួយគាត់គឺ វាមិនមែនដោយសារតែរបបនយោបាយរបស់យើងទេ វាមិនមែនអំពីអ្វីផ្សេងទៀតនោះទេ ពួកគេគ្រាន់តែមិនត្រូវការប្រទេស ឯករាជ្យធំមួយដូចជារុស្ស៊ី។ នេះគឺជាចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងអស់។ នេះគឺជាប្រភពដើមនៃគោលនយោបាយប្រពៃណីរបស់អាមេរិកចំពោះប្រទេសរុស្ស៊ី។ ដូច្នេះអាកប្បកិរិយាចំពោះសំណើទាំងអស់របស់យើងក្នុងវិស័យសន្តិសុខ ។
ពេលនេះ គ្រាន់តែក្រឡេកមើលផែនទីនឹងបានឃើញពីរបៀបដែលបណ្តាប្រទេសលោកខាងលិចបាន “រក្សា” លើការសន្យារបស់ពួកគេក្នុងការរារាំងការឆ្ពោះ ទៅទិសខាងកើតរបស់ណាតូ។ ពួកគេគ្រាន់តែកុហក។ យើងបានទទួលរលកចំនួន៥នៃការពង្រីកណាតូ។ នៅឆ្នាំ ១៩៩៩ ប៉ូឡូញ សាធារណរដ្ឋឆេក ហុងគ្រីត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលជាសម្ព័ន្ធមិត្ត ក្នុងឆ្នាំ ២០០៤ – ប៊ុលហ្គារី អេស្តូនី ឡាតវី លីទុយអានី រូម៉ានី ស្លូវ៉ាគី និងស្លូវេនី ក្នុងឆ្នាំ ២០០៩ – អាល់បានី និងក្រូអាត នៅឆ្នាំ ២០១៧ – ម៉ុងតេណេហ្គ្រោ ក្នុងឆ្នាំ ២០០០ – North Macedonia។
ជាលទ្ធផល សម្ព័ន្ធមិត្ត ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធយោធារបស់ខ្លួន បានចូលមកដល់ព្រំដែនរបស់រុស្ស៊ី។ នេះបានក្លាយជាមូលហេតុចម្បងមួយនៃវិបត្តិសន្តិសុខអឺរ៉ុប ដែលជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានបំផុតដល់ប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិទាំងមូល និងនាំឱ្យមានការមិនទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។
ស្ថានភាពនៅតែបន្តកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺន សូម្បីតែនៅក្នុងវិស័យយុទ្ធសាស្ត្រក៏ដោយ។ ដូច្នេះហើយ នៅប្រទេសរូម៉ានី និងប៉ូឡូញ ដែលជាផ្នែកមួយនៃគម្រោងរបស់អាមេរិក ដើម្បីបង្កើតប្រព័ន្ធការពារកាំជ្រួចសកល ទីតាំងសម្រាប់មីស៊ីលប្រឆាំងមីស៊ីលកំពុងត្រូវបានដាក់ពង្រាយ។ វាត្រូវបានគេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា កាំជ្រួចដែលមានទីតាំងនៅទីនេះ អាចត្រូវបានប្រើសម្រាប់មីស៊ីលឆ្លងទ្វីប Tomahawk – ប្រព័ន្ធវាយប្រហារ។
លើសពីនេះ អាមេរិកកំពុងអភិវឌ្ឍមីស៊ីលសកល Standard-6 ដែលរួមជាមួយនឹងការដោះស្រាយបញ្ហាការពារដែនអាកាស និងប្រឆាំងមីស៊ីល។ នោះគឺប្រព័ន្ធការពារកាំជ្រួចដែលមានសមត្ថភាពរបស់អាមេរិកកំពុងពង្រីក ហើយសមត្ថភាពវាយលុកថ្មីកំពុងលេចឡើង។
លោកពន្យល់ថា ឯកសារផែនការយុទ្ធសាស្រ្តរបស់អាមេរិក មានលទ្ធភាពនៃការវាយប្រហារជាមុនប្រឆាំងនឹងប្រព័ន្ធមីស៊ីលរបស់សត្រូវ។ ហើយអ្នកណាជាសត្រូវសំខាន់របស់អាមេរិក និងណាតូ យើងក៏ដឹងដែរ នោះគឺរុស្ស៊ី។
ឯកសាររបស់អង្គការណាតូបានប្រកាសជាផ្លូវការថាប្រទេសរបស់យើង គឺជាការគំរាមកំហែងចម្បងចំពោះសន្តិសុខនៃតំបន់អឺរ៉ូ-អាត្លង់ទិក។ ហើយអ៊ុយក្រែននឹងធ្វើជាវេទិកាសម្រាប់ការវាយប្រហារបែបនេះ។ បើដូនតាយើងបានឮរឿងនេះ គេប្រហែលជាមិនជឿទេ។ ហើយថ្ងៃនេះយើងមិនចង់ជឿទេ តែវាជាការពិត។ ខ្ញុំចង់ឱ្យរឿងនេះត្រូវបានប្រជាជនទាំងនៅរុស្ស៊ី និងអ៊ុយក្រែនបានយល់ឱ្យបានច្បាស់ ។
នៅមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនទៀត ដែលលោកពូទីន បានរៀបរាប់ទំនាក់ទំនងគ្នារវាងអ៊ុយក្រែន រុស្ស៊ីនិងប្រទេសលោកខាងលិច តែយ៉ាងណាមកដល់ពេលនេះ សង្គ្រាមបានចាប់ផ្ដើមកើតឡើងហើយ ដោយមានមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ក្នុងប្រតិបត្តិនៃការវាយប្រហាររបស់រុស្ស៊ី លើអ៊ុយក្រែន ក្នុងនោះក៏មានកងទ័ពរុស្ស៊ី និងអ៊ុយក្រែន និងពលរដ្ឋអ៊ុយក្រែនមួយចំនួនក៏បានស្លាប់ដែរ ៕
