ដោយ៖ វុត្ថា
ភ្នំពេញ៖ ប្រទេសកម្ពុជាក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ត្រូវបានគេមើលឃើញថា មានការរីកចម្រើនផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចគួរឲ្យកត់សំគាល់ តាមរយៈការជំរុញពីវិស័យសំខាន់ គឺវិស័យទេសចរណ៍ វាយនភណ្ឌ កសិកម្ម និងឧស្សាហកម្មសំណង់។ ការនេះបានធ្វើអោយជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា មានជីវភាពធូធាជាង១០មុន ដោយពួកគេបានដើរទិញសម្ភារៈ និងប្រើប្រាស់វត្ថុដែលនាំចូលមកពីក្រៅប្រទេសនៅក្នុងផ្សារទំនើបៗ ឬម៉ាតក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
តាមរយៈនេះ ខ្ញុំមានមោទនភាពយ៉ាងខ្លាំង ដែលបានឃើញប្រជាពលរដ្ឋមានឪកាសប្រើប្រាស់ទំនិញបរទេស ដែលដាក់តាំងលក់ក្នុងផ្សារទំនើបបែបនេះ ហើយ ក៏ខ្ញុំមានមោទនភាពខ្លាំងណាស់ដែរ នៅពេលឃើញមានផ្សារទំនើបដុះកាន់តែច្រើនក្នុងប្រទេសកម្ពុជា តែខ្ញុំគ្មានមោទនភាពឡើយនៅពេលឃើញគ្មានផលិតផលខ្មែរ ដាក់តាំងលក់ច្រើនដើម្បីបង្អួតភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិយកទៅប្រើប្រាស់។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរខ្លះបានបង្អួតគ្នា ពីការប្រើប្រាស់ផលិតផលបរទេស ដោយបានទិញមកពីផ្សារទំនើបនេះ ឬផ្សារទំនើបនោះក្នុងទីក្រុងជាដើម ហើយហាក់ដូចជាមានមោទនៈភាពយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលខ្លួនបានប្រើប្រាស់ផលិតផលរបស់បរទេស ដោយភ្លេចគិតថាខ្លួនកំពុង ជួយអោយសេដ្ឋកិច្ចបរទេសកាន់តែរីចម្រើនទ្វេដង។
ចំណែកជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាឯណេះវិញ ហាក់ស្វែងរកផលិតផលក្នុងស្រុក ជាជាងទិញផលិតផល ដែលខ្លួនធ្លាប់បានប្រើប្រាស់នៅស្រុករបស់ពួកគេ រហូតមានបរទេសមួយចំនួន បានសុំថវិការពីរដ្ឋាភិបាលរបស់គេជួយបង្ហាត់បង្រៀនអោយពលរដ្ឋខ្មែរចេះ បង្កើតមុខរបរឬបង្កើនផលិតផលក្នុងស្រុកអោយបានច្រើន ដើម្បីដាក់លក់ក្នុងផ្សារទំនើបជាជាងនាំចូល។
និន្នាការថ្មីមួយត្រូវបានគេលើកឡើង យកមកជជែកគ្នាស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែងនោះគឺថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមិនចូលចិត្ត ប្រើប្រាស់ផលិតផលក្នុងស្រុកឡើយ ពួកគេចូលចិត្តប្រើប្រាស់របស់បរទេស ខ្មែរមិនលើកដំកើងផលិតរបស់ខ្មែរ ផលិតផលខ្មែរគ្មានស្តង់ដារ ផលិតផលខ្មែរមានតម្លៃថ្លៃជាងផលិតផលរបស់បរទេសជាដើមបើប្រៀបធៀបក្នុងតំលៃទីផ្សារ។ ការនេះបានធ្វើអោយកសិករ ឬអ្នកផលិតខ្មែរហាក់សំដែងការអាក់អន់ស្រពន់ចិត្ត ដោយបានបោះបង់អាជីវកម្មរបស់ខ្លួន សុខចិត្តទៅធ្វើការអោយគេ ឬបង្កើតមុខរបរតួចតាចណាមួយ ដែលអាចចឹញ្ចឹមខ្លួនបាន។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន ដែលធ្លាប់មានបបទពិសោធបើកអាជីវកម្មកែច្នៃផលិតផលសម្រាប់លក់ចែកចាយក្នុងស្រុក ត្រូវបានបោះបង់ចោលវិញ ដោយសារតែការចំណាយច្រើនជាងចំណូល មិនអាចផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈ ឬបុគ្គលិករបស់ខ្លួន។
ប្រទេសមួយដែលមាននិរន្តរភាពសេដ្ឋកិច្ច (Economical Sustainability) និង អំណាចសេដ្ខកិច្ច (Economic Power) គឺមានផលិតផលក្នុងស្រុកប្រើប្រាស់ច្រើនជាងការនាំចូល។ សំនួរសួរថា តើប្រទេសកម្ពុជាអាចរស់រានបានទេ បើគ្មានការនាំចូលផលិតបរទេស? ចំម្លើយ អាចរស់បាន ប៉ុន្តែរស់យ៉ាងត្រដាបត្រដួស។ ដូច្នេះ បង្ខំអោយមានការនាំចូលដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ក្នុងទីផ្សារ។ បើយើងក្រឡេងមើលក្នុងទីផ្សារនានា រួមទាំង ផ្សារទំនើបផងនោះស្ទើរ ៩០ ភាករយទៅហើយ ដែលមានសុទ្ធសឹងផលិតផលបរទេសដាក់តាំលក់យ៉ាងព្រោងព្រាត។
ការលើកឡើងនេះ មិនមែនមានន័យមិនអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរប្រើប្រាស់ផលិតផលបរទេសនោះទេ តែគ្រាន់តែពញ្ជាក់ស្មារតីអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានគំនិតបង្កើតផលិតផលក្នុងស្រុក ឬក្រុមហ៊ុនកែឆ្នៃអោយបានច្រើន និងមានស្តង់ដារ ដើម្បីជួយបង្កើតការងារធ្វើជូនពលរដ្ឋផ្សេងទៀត និងជួយសេដ្ឋកិច្ចជាតិអោយកាន់តែរីកចម្រើន និងរឹងមាំដើម្បីបងកួតប្រជែងក្នុងទីផ្សារតំបន់ និងពិភពលោក។
ជាការស្នើរសុំរបស់ខ្ញុំ រដ្ឋាភិបាលគួរតែមានគោលនយោបាយជាក់លាក់ណាមួយ ក្នុងការលើកទឹកចិត្តពលរដ្ឋខ្លួន អោយមានគំនិតបង្កើតអាជីវកម្ម ឬ បង្កើតផលិតផលក្នុងស្រុក អោយបានច្រើនបន្ថែមទៀត មានទាំងផ្តល់ប្រឹក្សាយោបល់ ផ្តល់ប្រាក់កម្ចីក្នុងអត្រាកាប្រាប់ទាប ដើម្បីអោយពួកគេមានដើមទុន និងបង្រៀនបច្ចេទេសដល់ពលរដ្ឋអោយបានត្រឹមត្រូវ ទើបមានផលិតផលក្នុងស្រុកកាន់តែច្រើននៅក្នុងទីផ្សារនានា ពេលនោះទាំងសេដ្ឋកិច្ចជាតិ និងប្រាប់ចំណូលប្រជាពលរដ្ឋកាន់តែធូធាទ្វេរដង៕
